پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ ۱۵ جولای ۲۰۲۵ مؤسسه علم و امنیت بین‌املل، مؤسسه‌ای در ایالات متحده و در زمینه مبارزه با گسترش سلاح‌های هسته‌ای فعالیت می‌کند، گزارشی مفصل از اهمیت دانشمندان هسته‌ای ایران که در حملات اخیر رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند منتشر کرد. بدیهی است که از مؤسسه با چنین زمنیه کاری در آمریکا نمی‌توان انتظار بیان حقیقت درباره راهبرد هسته‌ای داشت و غرض‌ورزی‌های آشکاری در رویکرد چنین مؤسساتی مشاهده می‌شود. برای مثال در این گزارش، مدعیاتی درباره نقش آفرینی دانشمدان در پروسه دسیبابی به سلاح هسته‌ای یا اقدامات آمادی نامتعارفی جهت دسترسی به این سلاح یافت می‌شود که با توجه به عملکرد ایران در NPT و نامشروع دانستن بهره مندی از چنین سلاحی برای تعرض به سایر کشورها می‌توان به کذب بودن آن پی برد. در این میان اما آنچه از لابه‌لای گزارش و اظهار نظرات درباره دانشمندان شهید هسته‌ای اهمیت دارد، توامندی و عملکردی است که ایشان را تا مرحله ترور توسط رژیم غاصب صهیونیستی پیش برده است.
متنی که در ادامه می‌خوانید برداشتی است مبتنی بر این رویکرد از گزارش مؤسسه علم و امنیت بین‌الملل:
صنعت هسته‌ای ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای علمی و فناوری کشور، نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه و فداکاری دانشمندانی است که با تعهد به پیشرفت علمی و استقلال ملی، پایه‌های این صنعت را بنا نهاده‌اند. این دانشمندان با تخصص در زمینه‌های پیشرفته نظیر فیزیک هسته‌ای، مهندسی شیمی، علم مواد، و فناوری‌های پیشرفته، نه‌تنها به خودکفایی علمی ایران کمک کرده‌اند، بلکه جایگاه کشور را به‌عنوان یک قدرت علمی در سطح جهانی تثبیت کرده‌اند. این گزارش به بررسی زندگی، تحصیلات، دستاوردها و خدمات برجسته دانشمندانی چون فریدون عباسی‌داوانی، محمد مهدی تهرانچی، علی باکویی کتریمی، منصور عسگری، اکبر مطلبی‌زاده، سعید برجی، محمدرضا صدیقی‌صابر، اصغر هاشمی‌تبار و دیگر چهره‌های علمی می‌پردازد. این افراد با فعالیت‌های آکادمیک، پژوهشی و مدیریتی خود، به توسعه زیرساخت‌های علمی و فناوری ایران کمک کرده و الگویی برای نسل‌های آینده ارائه داده‌اند.
شش نفر از یازده دانشمند در زمینه مواد منفجره یا شروع چندنقطه‌ای مواد منفجره تخصص داشتند.
حداقل سه نفر در کدنویسی هسته‌ای یا شبیه‌سازی مرتبط با توسعه تسلیحات هسته‌ای متخصص بودند.
چهار نفر در زمینه آغازگرهای نوترونی تخصص داشتند.
چهار نفر در زمینه تشخیص مرتبط با آزمایش اجزای تسلیحات هسته‌ای تخصص داشتند.
دو نفر با خریدهای خارجی برای SPND یا برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران مرتبط بودند.
سه نفر تجربه کار بر روی موشک‌های بالستیک داشتند.
دو نفر کارهای نظری در مورد سانتریفیوژهای گازی انجام داده بودند.
دو نفر روی پیشرانه هسته‌ای برای زیردریایی‌ها کار کرده بودند.
ده نفر از یازده نفر دارای سمت‌های شناخته‌شده دانشگاهی بودند، برخی در چندین دانشگاه.
پنج نفر استاد دانشگاه شهید بهشتی بودند.
دو نفر در دانشگاه مالک اشتر بودند.
دو نفر در دانشگاه امام حسین بودند.
دو نفر در دانشگاه آزاد اسلامی بودند.
یک نفر در دانشگاه صنعتی امیرکبیر و یک نفر در دانشگاه تربیت مدرس بودند.
حداقل سه نفر از یازده نفر مدرک دکتری خود را از روسیه دریافت کرده بودند. اکثر دیگران مدرک دکتری خود را در ایران دریافت کرده بودند.
از هشت دانشمند دیگر، هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط با SPND یا آماد به دلیل کمبود اطلاعات عمومی در مورد حرفه یا تخصص آنها یافت نشد. با این حال، یکی از آنها متخصص آنتن بود که با دانشگاه علم و صنعت ایران و دانشگاه مالک اشتر مرتبط بود و کارهایش کاربردهای نظامی پیشرفتهای داشت. دیگری دانشمند هسته‌ای بود که در زمینه‌هایی مرتبط با کارخانه‌های سانتریفیوژ گازی و توسعه کد تسلیحات هسته‌ای کار کرده بود. رسانه‌ها یکی دیگر را به عنوان بخشی از جبهه فناوری هسته‌ای معرفی کردند که ترجیح می‌داد در سایه پروژه‌های مشترک «دانشگاه‌های صنعتی و مؤسسات علمی-دفاعی» باقی بماند. همچنین یک متخصص برجسته هوش مصنوعی وجود داشت که ممکن است هدف قرار نگرفته باشد، اما به دلیل انفجار در ساختمانی مجاور [شهید] شده باشد. یکی دیگر همسر یکی از دانشمندان در فهرست ۱۱ نفره منتشرشده توسط IDF بود.
دانشمندان ارشد شناسایی‌شده توسط IDF
IDF فهرستی از یازده دانشمند هسته‌ای [به شهادت رسیده] در طول جنگ ۱۲ روزه را منتشر کرده است که به عنوان «دانشمندان ارشد در پروژه هسته‌ای رژیم ایران» شناسایی شده‌اند:
۱- فریدون عباسی‌داوانی
۲- محمد مهدی تهرانچی
۳- علی باکویی کتریمی
۴- عبدالحمید مینوجهر
۵- احمدرضا ذوالفقاری
۶- سید امیرحسین فقهی
۷- منصور عسگری
۸- اکبر مطلبی‌زاده
۹- سعید برجی کازرونی
۱۰- .محمدرضا صدیقی‌صابر
۱۱- سید اصغر هاشمی‌تبار
صنعت هسته‌ای ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای علمی و فناوری کشور، نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه و فداکاری دانشمندانی است که با تعهد به پیشرفت علمی و استقلال ملی، پایه‌های این صنعت را بنا نهاده‌اند. این دانشمندان با تخصص در زمینه‌های پیشرفته نظیر فیزیک هسته‌ای، مهندسی شیمی، علم مواد، و فناوری‌های پیشرفته، نه‌تنها به خودکفایی علمی ایران کمک کرده‌اند، بلکه جایگاه کشور را به‌عنوان یک قدرت علمی در سطح جهانی تثبیت کرده‌اند. این گزارش به بررسی زندگی، تحصیلات، دستاوردها و خدمات برجسته دانشمندانی چون فریدون عباسی‌داوانی، محمد مهدی تهرانچی، علی باکویی کتریمی، منصور عسگری، اکبر مطلبی‌زاده، سعید برجی، محمدرضا صدیقی‌صابر، اصغر هاشمی‌تبار و دیگر چهره‌های علمی می‌پردازد. این افراد با فعالیت‌های آکادمیک، پژوهشی و مدیریتی خود، به توسعه زیرساخت‌های علمی و فناوری ایران کمک کرده و الگویی برای نسل‌های آینده ارائه داده‌اند.
فریدون عباسی‌دوانی: معمار خاموش پیشرفت هسته‌ای
تحصیلات و سوابق علمی
فریدون عباسی‌داوانی، متولد سال ۱۹۵۸، یکی از برجسته‌ترین دانشمندان هسته‌ای ایران است که مسیر علمی درخشانی را طی کرده است. او در سال ۱۹۸۴ مدرک کارشناسی خود را در رشته فیزیک هسته‌ای از دانشگاه شیراز دریافت کرد و در سال ۱۹۸۷ دکتری خود را از دانشگاه فردوسی مشهد اخذ نمود. وی همچنین دو مدرک دکتری دیگر در مهندسی هسته‌ای از دانشگاه صنعتی امیرکبیر (۲۰۰۳) و فیزیک هسته‌ای از دانشگاه شهید بهشتی کسب کرد. این تحصیلات گسترده، او را به یکی از متخصصان برجسته در زمینه‌های حساس و استراتژیک نظیر فیزیک هسته‌ای، جداسازی ایزوتوپ، دزیمتری پرتو، شتاب‌دهنده‌های ذرات و سیستم‌های تمرکز پلاسما تبدیل کرد. این حوزه‌ها از اهمیت ویژه‌ای در توسعه فناوری‌های هسته‌ای و کاربردهای صنعتی و پزشکی برخوردارند.
نقش در توسعه صنعت هسته‌ای
عباسی‌داوانی از ابتدای فعالیت حرفه‌ای خود، نقش محوری در توسعه فناوری‌های پیشرفته هسته‌ای ایران ایفا کرد. پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، او به‌عنوان یکی از اعضای کلیدی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، واحدی را هدایت کرد که وظیفه وارد کردن علوم و فناوری‌های نوین، از جمله فناوری‌های مرتبط با انرژی هسته‌ای، را بر عهده داشت. این واحد به پرورش نسل اول دانشمندان هسته‌ای ایران کمک کرد که با تلاش‌های خود، پایه‌های برنامه‌های هسته‌ای بومی را بنا نهادند. به نقل از جام جم آنلاین، عباسی‌داوانی «یکی از معماران خاموش پیشرفتهای هسته‌ای جمهوری اسلامی» بود که نامش با بسیاری از دستاوردهای این حوزه گره خورده است.
در دهه ۱۹۹۰، او در تدوین نقشه راه جامع هسته‌ای ایران مشارکت داشت که با همکاری بیش از ۲۰۰ متخصص از سازمان انرژی اتمی ایران، وزارتخانه‌های انرژی و نفت، دانشگاه‌ها و بخش خصوصی، زیرساختی محکم برای توسعه صنعت هسته‌ای غیرنظامی فراهم کرد. این نقشه راه شامل برنامه‌ریزی برای توسعه فناوری‌های غنی‌سازی اورانیوم، راکتورهای هسته‌ای و کاربردهای صنعتی و پزشکی انرژی هسته‌ای بود. عباسی‌داوانی در این پروژه با دانشمندان برجسته‌ای چون محسن فخری‌زاده، مسعود علی‌محمدی و مجید شهریاری همکاری داشت که همگی به‌عنوان پیشگامان صنعت هسته‌ای ایران شناخته می‌شوند.
فعالیت‌های پژوهشی و علمی
یکی از دستاوردهای علمی برجسته عباسی‌داوانی، تحقیقات او در زمینه تولید نوترون از طریق واکنش‌های دوتریوم-دوتریوم و دوتریوم-تریتیوم بود. این واکنش‌های ترمونوکلئار در مقیاس کوچک، برای کاربردهای علمی و صنعتی، از جمله در دزیمتری پرتو و تشخیص نوترون‌های ساطع‌شده، بسیار مهم هستند. او همچنین در زمینه جاسازی دوتریوم و تریتیوم در مواد زیرلایه تحقیقاتی انجام داد که به توسعه فناوری‌های پیشرفته در ایران کمک کرد. این تحقیقات، که در بیش از ۴۰ مقاله علمی در مجلات معتبر منتشر شده‌اند، به‌عنوان منبعی برای تربیت نیروی انسانی متخصص و جذب استعدادهای علمی به برنامه‌های هسته‌ای کشور عمل کردند.
عباسی‌داوانی همچنین در بررسی پدیده‌های گذرا در حوادث راکتورهای هسته‌ای نقش داشت. این مطالعات، که به تحلیل دینامیکی رفتار راکتورها در شرایط خاص می‌پردازد، برای طراحی راکتورهای ایمن و کارآمد ضروری است. او در پیشنهاد پروژه‌ای تأکید کرد که این اطلاعات نقش کلیدی در بهینه‌سازی سیستم‌های عملیاتی دارند، که نشان‌دهنده اهمیت علمی و کاربردی این تحقیقات است.
نقش‌های آکادمیک و مدیریتی
عباسی‌داوانی در سال ۱۹۹۳ به هیئت علمی دانشگاه امام حسین پیوست و بعدها رئیس گروه فیزیک این دانشگاه شد. او همچنین به‌عنوان رئیس مرکز تحقیقات لیزر دانشگاه صنعتی مالک اشتر فعالیت کرد و نقش مهمی در تربیت نیروی انسانی متخصص ایفا نمود. نظارت بر تعداد زیادی پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری و دریافت جایزه استاد نمونه ملی در سال ۲۰۰۷، تنها بخشی از دستاوردهای آکادمیک اوست. او همچنین در سال ۲۰۱۱ به‌عنوان رئیس سازمان انرژی اتمی ایران منصوب شد و تا سال ۲۰۱۳ در این سمت خدمت کرد. در این دوره، او با هدایت برنامه‌های غنی‌سازی اورانیوم و توسعه فناوری‌های هسته‌ای، به تقویت جایگاه ایران به‌عنوان یک کشور پیشرو در فناوری هسته‌ای کمک کرد. پس از این دوره، او به‌عنوان نماینده مجلس به فعالیت‌های خود در خدمت به ملت ایران ادامه داد.
محمد مهدی تهرانچی: پیشگام علم و نوآوری
تحصیلات و سوابق علمی
محمد مهدی تهرانچی، متولد سال ۱۹۶۵ در تهران، یکی دیگر از چهره‌های برجسته علمی ایران است. او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه شهید بهشتی دریافت کرد و در سال ۱۹۹۷ دکتری فیزیک نظری خود را از مؤسسه فیزیک و فناوری مسکو اخذ نمود. تخصص او در زمینه‌های فیزیک ماده چگال، محاسبات کوانتومی و نانوفیزیک، او را به یکی از دانشمندان پیشرو در حوزه‌های پیشرفته علمی تبدیل کرد.
مشارکت در پیشرفتهای علمی
تهرانچی با انتشار بیش از ۹۸ مقاله علمی در مجلات معتبر داخلی و بینالمللی و ارائه بیش از ۱۳۰ سخنرانی در کنفرانس‌های علمی، نقش مهمی در ارتقای سطح علمی کشور ایفا کرد. او همچنین بر ده‌ها پایان‌نامه کارشناسی ارشد و دکتری نظارت کرد و ۱۷ پروژه علمی و فناوری ملی را هدایت نمود. تحقیقات او در زمینه فوتونیک، به‌ویژه در پروژه‌های مرتبط با اشعه ایکس فلش و جداسازی ایزوتوپ لیزری، به توسعه فناوری‌های پیشرفته در ایران کمک کرد. این فناوری‌ها در کاربردهای صنعتی، پزشکی و علمی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
یکی از پروژه‌های کلیدی تهرانچی، هدایت تحقیقات در زمینه محاسبات کوانتومی بود که به‌عنوان یکی از حوزه‌های نوظهور در فناوری‌های پیشرفته، پتانسیل بالایی برای تحول در صنایع مختلف دارد. او همچنین در زمینه نانوفیزیک تحقیقاتی انجام داد که به توسعه مواد پیشرفته و کاربردهای آنها در فناوری‌های استراتژیک کمک کرد.
نقش‌های مدیریتی و دانشگاهی
تهرانچی از سال ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ به‌عنوان معاون اجرایی و برنامه‌ریزی دانشکده در دانشگاه شهید بهشتی فعالیت کرد و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ مدیر پژوهشی مؤسسه لیزر این دانشگاه بود. او سپس از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ رئیس دانشگاه شهید بهشتی شد و از سال ۲۰۱۸ به‌عنوان رئیس کل سیستم دانشگاه آزاد اسلامی منصوب گردید. در این نقش‌ها، او با تقویت همکاری‌های علمی بین دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی، به توسعه زیرساخت‌های پژوهشی و جذب استعدادهای جوان کمک کرد.
تهرانچی همچنین به‌عنوان مشاور علمی شورای تشخیص مصلحت نظام فعالیت کرد و در سال ۲۰۱۸ سخنرانی کلیدی در زمینه سیاست علمی به رهبر انقلاب اسلامی ارائه داد. این سخنرانی، چشم‌اندازی از علم در خدمت پیشرفت ایران و مقاومت در برابر فشارهای خارجی را ترسیم کرد. به نقل از پرس تی‌وی، او «نقش کلیدی در به چالش کشیدن سلطه علمی غرب از طریق دانش و نوآوری ایفا کرد و به دلیل صداقت علمی و رهبری نهادی در محافل دانشگاهی سراسر کشور مورد تحسین قرار گرفت.»
علی باکویی کتریمی: چهره‌ای مؤثر در فناوری هسته‌ای
تحصیلات و سوابق علمی
علی باکویی کتریمی، متولد سال ۱۹۶۶، در سال ۲۰۰۴ دکتری خود را در فیزیک هسته‌ای و ذرات بنیادی از دانشگاه دولتی مسکو دریافت کرد. او در زمینه‌های فیزیک ماده چگال، علم مواد و توسعه سوپرکاپاسیتورها تخصص داشت و از سال ۲۰۰۴ تا پایان عمر به‌عنوان استادیار در دانشکده علوم پایه دانشگاه تربیت مدرس فعالیت کرد. سوپرکاپاسیتورها به‌عنوان فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی پیشرفته، کاربردهای گسترده‌ای در صنایع مختلف، از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های دفاعی، دارند.
نقش در پیشرفت علمی
باکویی کتریمی با همکاری با باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی (شاخه مرکزی تهران)، به تربیت و هدایت استعدادهای جوان ایران کمک کرد. به نقل از جام جم آنلاین، او «یکی از چهره‌های ناشناخته اما مؤثر جبهه فناوری هسته‌ای ایران» بود که نقش حیاتی در پروژه‌های مشترک با دانشگاه‌های صنعتی و مؤسسات علمی-دفاعی ایفا کرد. تحقیقات او در زمینه علم مواد، به‌ویژه توسعه سوپرکاپاسیتورها، به بهبود فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی و کاربردهای صنعتی در ایران کمک کرد. این فناوری‌ها به دلیل کارایی بالا و پایداری، از اهمیت استراتژیک برخوردارند.
منصور عسگری: استاد و پژوهشگر برجسته
تحصیلات و سوابق آکادمیک
منصور عسگری، یکی از اساتید برجسته فیزیک، عضو هیئت علمی گروه فیزیک دانشگاه امام حسین و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود. او همچنین به‌عنوان رئیس مرکز فلسفه علوم طبیعی دانشگاه امام حسین فعالیت کرد. عسگری با انتشار مقالات علمی در زمینه‌هایی نظیر محافظت در برابر اشعه گاما، دزیمتری و طراحی کامپوزیت‌های مقاوم در برابر تشعشعات یونیزه‌کننده، به پیشرفت دانش در این حوزه‌ها کمک کرد.
خدمات علمی
انتشارات علمی عسگری شامل مطالعه‌ای درباره محافظت گاما-نوترون برای لیزر پمپ‌شده هسته‌ای و طراحی کامپوزیت‌های انعطاف‌پذیر برای محافظت در برابر تشعشعات بود. این تحقیقات به توسعه فناوری‌های دفاعی و پزشکی، از جمله تجهیزات محافظتی برای پرسنل در معرض تشعشعات، کمک کرد. او همچنین در زمینه دزیمتری پرتو، که برای اندازه‌گیری دقیق دوز تشعشعات در کاربردهای پزشکی و صنعتی ضروری است، تحقیقات گسترده‌ای انجام داد. این دستاوردها جایگاه او را به‌عنوان یکی از محققان برجسته کشور تثبیت نمود.
اکبر مطلبی‌زاده: متخصص شیمی و فناوری پیشرفته
تحصیلات و سوابق علمی
اکبر مطلبی‌زاده، متولد سال ۱۹۶۳، دکتری خود را در شیمی کاربردی دریافت کرد و به‌عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و مدرس فیزیک در دانشگاه آزاد اسلامی یزد فعالیت داشت. او در زمینه مهندسی شیمی با تمرکز بر کاربردهای صنعتی و علمی تخصص داشت.
مشارکت در پیشرفت فناوری
مطلبی‌زاده با همکاری در پروژه‌های علمی، از جمله تحقیقات در زمینه تولید نانوالماس، به توسعه فناوری‌های پیشرفته کمک کرد. نانوالماس‌ها به دلیل خواص منحصربه‌فرد خود، از جمله سختی بالا و پایداری شیمیایی، کاربردهای گسترده‌ای در صنایع پیشرفته، نظیر ابزارهای برش دقیق و فناوری‌های پزشکی، دارند. او همچنین با نظارت بر پروژه‌های تحقیقاتی، نقش مهمی در تربیت نیروی انسانی متخصص ایفا کرد.
سعید برجی: مهندس و محقق پیشرو
تحصیلات و سوابق علمی
سعید برجی، متولد سال ۱۹۵۸، دکتری خود را در مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی مالک اشتر دریافت کرد و در همان دانشگاه به‌عنوان استاد فعالیت داشت. او در زمینه تحقیقات مواد منفجره و فناوری‌های مرتبط تخصص داشت.
دستاوردها و تحقیقات
برجی با انتشار مقالاتی در زمینه تولید نانوالماس و ساخت کامپوزیت‌های تنگستن-مس (W-Cu) برای کاربردهای صنعتی، به توسعه فناوری‌های پیشرفته کمک کرد. کامپوزیت‌های تنگستن-مس به دلیل مقاومت بالا در برابر فرسایش و دماهای بالا، در اجزای موتورها و فناوری‌های پیشرفته کاربرد دارند. او همچنین در هدایت پروژه‌های تحقیقاتی در مرکز تحقیقات فناوری انفجار و ضربه (متفاز) نقش داشت که به تقویت زیرساخت‌های فناوری ایران کمک نمود.
محمدرضا صدیقی‌صابر: متخصص فناوری‌های پیشرفته
تحصیلات و سوابق علمی
محمدرضا صدیقی‌صابر، متولد سال ۱۹۷۴، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر بود. او در زمینه مواد منفجره و فناوری‌های مرتبط تخصص داشت و مقالاتی در زمینه انفجارها و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری منتشر کرد.
نقش در توسعه علمی
صدیقی‌صابر با مشارکت در پروژه‌های تحقیقاتی مرتبط با مواد پیشرفته و فناوری‌های دفاعی، به توسعه زیرساخت‌های علمی کشور کمک کرد. تحقیقات او در زمینه شبیه‌سازی‌های کامپیوتری انفجارها، که برای تحلیل رفتار مواد در شرایط خاص استفاده می‌شود، به پیشرفت فناوری‌های استراتژیک ایران یاری رساند.
اصغر هاشمی‌تبار: متخصص علوم دفاعی
تحصیلات و سوابق علمی
اصغر هاشمی‌تبار، متولد سال ۱۹۷۴، دکتری خود را در علوم دفاع استراتژیک از دانشگاه عالی دفاع ملی دریافت کرد. او در زمینه توان پالسی و طراحی کنترل‌کننده‌های دیجیتال برای فناوری‌های پیشرفته تحقیقاتی انجام داد.
مشارکت در پیشرفت فناوری
هاشمی‌تبار با تمرکز بر تحقیقات توان پالسی، که در سیستم‌های الکترومغناطیسی و فناوری‌های پیشرفته کاربرد دارد، به توسعه زیرساخت‌های علمی و فناوری ایران کمک کرد. پایان‌نامه او در زمینه طراحی کنترل‌کننده دیجیتال برای موشک‌های سطح به سطح، نمونه‌ای از مشارکت او در پروژه‌های ملی است.
دیگر دانشمندان برجسته
سید عیسی طباطبایی قمشه
سید عیسی طباطبایی قمشه، با مدرک دکتری در مهندسی هسته‌ای از دانشگاه شریف، در زمینه ارزیابی تصعید دسته‌ای استاتیک و توسعه کدهای ایمنی راکتورهای دمای بالا فعالیت داشت. این تحقیقات به بهبود فرآیندهای غنی‌سازی اورانیوم و ایمنی راکتورهای هسته‌ای کمک کرد.
سید حسین محسنی آرامی
محسنی آرامی، متخصص آنتن و عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران، در زمینه سیستم‌های رادار و ارتباطات تحقیقاتی انجام داد که به بهبود عملکرد سیستم‌های ارتباطی و نظامی کمک کرد.
مجید تجن جاری
مجید تجن جاری، پیشگام در زمینه هوش مصنوعی، در پروژه‌های فناوری اطلاعات و سیستم‌های هوشمند مشارکت داشت و به توسعه فناوری‌های نوین کمک کرد.
سلیمان سلیمانی
سلیمان سلیمانی، مهندس شیمی از دانشگاه علم و صنعت ایران، در زمینه طراحی مواد پیشرفته برای کاربردهای صنعتی و فناوری هسته‌ای فعالیت داشت.
مهدی زکریایی امیری
زکریایی امیری به‌عنوان متخصص هوش مصنوعی و فناوری‌های نوین شناخته می‌شود و در پروژه‌های تحقیقاتی ملی مشارکت داشت.
مصطفی ساداتی آرامی
ساداتی آرامی، با دکتری در فیزیک هسته‌ای و استاد دانشگاه شهید بهشتی، در زمینه تحقیقات هسته‌ای فعالیت داشت و به تربیت نیروی انسانی متخصص کمک کرد.
طاهره طاهری
طاهره طاهری، با دکتری در مهندسی شیمی و علوم نظامی استراتژیک، در تحقیقات هسته‌ای و فناوری‌های پیشرفته مشارکت داشت و به توسعه زیرساخت‌های علمی کشور کمک کرد.
دانشمندانی چون فریدون عباسی‌داوانی، محمد مهدی تهرانچی، علی باکویی کتریمی، منصور عسگری، اکبر مطلبی‌زاده، سعید برجی، محمدرضا صدیقی‌صابر، اصغر هاشمی‌تبار و دیگران، با تعهد به علم و پیشرفت ایران، نقش‌های کلیدی در توسعه صنعت هسته‌ای و فناوری‌های پیشرفته ایفا کرده‌اند. این افراد با فعالیت‌های آکادمیک، پژوهشی و مدیریتی خود، به تقویت خودکفایی علمی کشور کمک کرده و الگویی برای نسل‌های آینده ارائه داده‌اند. دستاوردهای آنها نه‌تنها جایگاه علمی ایران را در جهان ارتقا داده، بلکه نمادی از اراده و خودباوری ملت ایران در برابر چالش‌های جهانی است.
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده