نوید شاهد: شهید «خیراله نوشادی» فرزند «مصطفی»، 16 مهر‌ماه 1352 در شهرستان فیروزآباد، استان فارس دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 30 خرداد 1366 در عملیات نصر 4 منطقه عملیاتی ماهوت به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
«هر که ایمان به خدا و روز قیامت دارد باید به وعده اش وفا کند.»
اینجانب خیرالله نوشادی فرزند مصطفی متولد 1350 که پس از سال‌ها به جبهه حق علیه باطل اعزام شدم. از خانواده‌ام مى‌خواهم که اگر شهید شدم ناله و زاری نکنند و برایم لباس سیاه نپوشند.
ای حسین(ع) و ای معلم آزاده انسان‌ها! گرچه ما نبودیم که با یزیدیان زمان تو بجنگیم اما الان در برابر صدام مزدور و تجاوزگر مى‌جنگیم.
ای حسین! آن موقع بود که مردم کوفه «مسلم» را تنها گذاشته و حال ما از آن مردم نیستیم؛ شمشیرهای شما شهیدان را در دست می‌گیریم و با دشمنان خدا پیکار مى‌کنیم. این دنیا جای ماندن نیست و ما همه باید برویم. شرافتمندانه‌ترین مرگ، شهادت در راه خداست و من از خدا مى‌خواهم که مرگ مرا شهادت قرار دهد.
ای تاریخ! تو بنویس و ثبت کن. ای زمان! تو شاهد باش که من برای رضای خدا و ناموس خود به جبهه رفته‌ام و راهی دیگر در پیش نداشته‌ام.
دوستان و آشنایان! بیایید دست به دست هم دهیم و از این فرصتی که خدا به ما داده است استفاده کنیم. مردانه به سوى جبهه‌ها شتافته، مردانه بجنگیم و ننگ و ذلت را اختیار نکنیم.
اى پدر و مادر عزیزم! راهی که من انتخاب کرده‌ام راهی است که سرور شهیدان، حسین(ع) در این راه به شهادت رسیدند. از مادرم مى‌خواهم که مانند مادر وهب وقتی سرم را تحویلش می‌دهند پس نگیرد و آن مادر وهب بود که وقتى سر فرزندش را نزد او آوردند، سر فرزند خود را پرتاب کرد و گفت من قربانى که در راه خدا داده‌ام پس نمی‌گیرم.
وصیتم به پدر و مادرم این است که اگر من شهید شدم براى من گریه نکنید و اگر مى‌خواهید براى من گریه کنید به یاد حسین(ع) و براى حسین(ع) گریه کنید.
خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدى(عج)، حتى کنار مهدى(عج) خمینى را نگهدار.
والسلام، مورخ 1366/01/22
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده