نوید شاهد: شهید «محمد مسعودی» فرزند «مهدی»، 23 فروردین 1321 در سنندج دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 8 بهمن‌ماه 1364 در منطقه عملیاتی کلاشین به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
“کل نفس ذائقه الموت “
اگرچه در شب دوازدهم ربیع الاول 1321، سالروز تولد حضرت محمد(ص) پای به عرصه وجود گذاشتم، حال که به اراده خداوندی پس از سپری شدن چهل بهار و دومین خزان زندگی، به دلم برات و الهام گردیده که دوران حیات را بدرود گویم. خداوند آگاه است تا جایی که برایم مقدور بوده عبادت را که فریضه‌ای حتمی و بدون کم و کاست برای هر فرد مسلمان از طرف خداوند در شبانه‌روز برای مسلمان بالغ مقررگردیده انجام داده‌ام. تا جایی که برایم امکان داشته با فرایض دینی خود سرِ اطاعت فرود و به تعظیم آن پاسخگو بوده‌ام. در حال حیات از خدای غفار با زبانِ بی‌زبانی دائم‌التماس مغفرت و بخشودگی نموده و از درگاه ربوبیت وی تمنای آمرزش دارم.
امیدوارم فرزندانم مادرشان که فرد سلیم، مؤمن و پاکدامنی است را سرلوحه زندگی خود قرار دهند.
چون من دائم در مدت خدمت از زندگى دور بوده‌ام، کدبانویِ من فرمانروایی خانه و فرزندانم را عهده‌دار بوده، اولاً همیشه و در هرحال از همسرم تقدیر میکنم. در این مدت عمر کوتاه که زندگی سالم و خوشی داشته‌ایم، انشاءالله که ایشان هم مرا عفو نموده و اجر زحمات آن خانم محترمه را من تنها از خداوند می‌خواهم.
فرزندان عزیزم! هرکدام به نوبه خود از کوچک و بزرگ ماری جان، آزی جان، روزی جان و رضا جان، باید مرا ببخشید و به دل نگرفته باشید. من رنج خود را بر شما حلال نموده و از شما تقاضای بخشودگی را دارم و اگر خستگی روزانه باعث کم‌مهری من نسبت به شما بوده انشاءالله مرا پدر نامهربانی به حساب نیاورید چون مهربانی‌های بیش از حد مادرتان کمبود محبت مرا جبران نموده است.
از شما فرزندان دلبندم می‌خواهم با بینش و فرهنگ صحیحی که از مادرتان کسب نموده‌اید، مادرتان را یاری و از محبت‌های خود سیراب کنید تا عدم وجود مرا احساس نکند.
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده