زندگی و خوراک ایشان در نجف «در سطح یک طلبه معمولی مقتصد و حتی پایین‌تر بود». حضرت امام در پانزده سال تبعید در نجف، هوای گرم آنجا را بدون هیچ وسیله خنک‌کننده‌ای تحمل کردند، بارها به ایشان اصرار شد لااقل چند روزی را در کوفه سپری کنند. امام این درخواست را ردّ می‌کردند و یک بار در مقابل اصرارها فرمودند: «من چگونه به هوای مطبوع و ییلاقی کوفه پناه ببرم و در فکر آسایش و راحتی خودم باشم در حالی که برادران و یاران مبارز و انقلابی من در مناطق گرم و بد آب و هوا مثل بندرعباس و زاهدان تبعید هستند و یا در زندان‌های رژیم، سخت‌ترین شکنجه‌ها را تحمل می‌کنند؟»
پایگاه
مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ یکی از ویژگی‌های امام خمینی که به شدت بر محبوبیت
ایشان افزود، دنیاگریزی و ساده‌زیستی بود. زندگی ساده و بدون تشریفات امام
هر بیننده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌داد. خبرنگار روزنامه لوموند، لوسین ژرژ که
برای یک مصاحبه اختصاصی راهی نجف شد، وقتی خانه ساده امام خمینی را دید
به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و در ششم مه 1978 (1357/2/16) در لوموند نوشت:
«در حال حاضر در ایران به نام همین پارسای زاهد 76 ساله است که قیام‌های
متعدد به وقوع می‌پیوندد… در پیچ یکی از کوچه‌های تنگ نجف… مسکن محقر
آیت‌الله خمینی قرار دارد. این خانه نظیر مسکن فقیرترین افراد نجف است. در
سه اتاق این خانه، حداکثر دوازده تن از نزدیکان وی حضور دارند، در این
مسکن محقر از قدرت رؤسای شورش یا رؤسای جبهه مخالف که در تبعید به سر می‌برند
هیچ نشان و علامتی دیده نمی‌شود».
با
اینکه امام صدها مرید داشت که اصرار می‌کردند برای ایشان در نجف یک اتومبیل
شخصی اهدا کنند، امام از پذیرش آن خودداری می‌کردند و پیوسته راه منزل تا
حرم و مدرسه را پیاده طی می‌نمودند و گاه برای مسافت‌های طولانی به دلیل
ارزان‌تر بودن از درشکه کرایه‌ای استفاده می‌کردند. امام خمینی حتی در آن
هوای گرم طاقت‌فرسای نجف اجازه تهیه کولر ندادند و فرمودند «هرگاه همه
طلبه‌ها کولر داشتند من هم تهیه می‌کنم.»
در
نجف اشرف، محل پذیرایی مراجعین کاملاً مفروش نشده بود، حجت‌الاسلام قرهی
از امام خواستند که اجازه دهند یک قطعه فرش خریداری شود. امام فرمودند: یک
گلیم داریم. قرهی گفت: گلیم مناسب نیست. حضرت امام فرمودند: «مگر منزل
صدراعظم است؟» قرهی مجدداً پاسخ داد اینجا «فوق منزل صدراعظم است، منزل
امام زمان(عج) است». امام در پاسخ فرمودند: «امام زمان هم خودش معلوم نیست
در منزلش چی افتاده است.»
زندگی
و خوراک ایشان در نجف «در سطح یک طلبه معمولی مقتصد و حتی پایین‌تر بود».
حضرت امام در پانزده سال تبعید در نجف، هوای گرم آنجا را بدون هیچ وسیله
خنک‌کننده‌ای تحمل کردند، بارها به ایشان اصرار شد لااقل چند روزی را در کوفه
سپری کنند. امام این درخواست را ردّ می‌کردند و یک بار در مقابل اصرارها
فرمودند: «من چگونه به هوای مطبوع و ییلاقی کوفه پناه ببرم و در فکر آسایش
و راحتی خودم باشم در حالی که برادران و یاران مبارز و انقلابی من در
مناطق گرم و بد آب و هوا مثل بندرعباس و زاهدان تبعید هستند و یا در زندان‌های
رژیم، سخت‌ترین شکنجه‌ها را تحمل می‌کنند؟»
امام
خمینی در نجف حتی از داشتن یک یخچال خودداری می‌کردند و حاج آقا مصطفی را
نیز از داشتن یخچال پرهیز می‌دادند. آیت‌الله غیوری در نجف خدمت امام رسیدند
و چون مورد ملاطفت ایشان قرار گرفتند، حاج آقا مصطفی از وی خواست تا به
امام خمینی بقبولاند که یک یخچال تهیه نمایند. آقا مصطفی توضیح داده بود
که اگر امام خرید یخچال را بپذیرد راه برای خرید یخچال برای من هم فراهم
می‌شود؛ امّا امام درخواست آیت‌الله غیوری را به دلیل اینکه همه طلبه‌ها
صاحب یخچال نیستند ردّ کردند.
مردم
ایران وقتی به زندگی پرزرق و برق و تجملی شاه نگاه می‌کردند که ده‌ها
کاخ در ایران و خارج برای ایام مختلف ساخته و از هیچ ولخرجی دریغ نمی‌کند
و آن را با زندگی ساده‌ی امام خمینی قیاس می‌کردند، سخت شیفته شخصیت امام
می‌شدند. این موضوع حتی از دید افرادی چون احسان نراقی دور نمانده و به
شاه متذکر می‌شود که «مردم فکر می‌کنند که با پیروی از آیت‌الله خمینی به
سمت جامعه‌ای با تساوی بیشتر خواهند رفت و در شیوه‌های زندگی، تفاوت‌های
چندانی نخواهد بود. آنها به زندگی رهبران مذهبی نگاه می‌کنند و سادگی و بی‌تکلفی
زندگی آنها را با زندگی طبقه غربزده، ولخرج و پرتکبر مقایسه می‌کنند.»
اگر
فرهنگ شیعی مردم ایران را که سالیان متمادی از سادگی زندگی پیشوایان دینی
شنیده‌اند و آموزه‌های دینی‌شان در مورد لزوم زهد و سادگی رهبران جامعه را
در نظر بگیریم، کاملاً تأثیر زندگی ساده امام خمینی بر مقبولیت ایشان نزد
مردم ایران روشن می‌شود.
منبع: کتاب یکسال مبارزه برای سرنگونی رژیم
شاه؛ به قلم مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین روح‌الله حسینیان
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده