آیت الله طاهری خرم آبادی ادامه می دهد: «بر این اساس، بعضى پیشنهاد مى‌کردند که جاى امام، شب‌ها عوض شود؛ علتش هم این بود که ممکن است هنگام شب به منزل امام بریزند و اولین کسى که از بین مى‌رود، امام است که ظاهرآ حضرت امام قبول نکردند.»
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ روزهای منتهی
به پیروزی انقلاب اسلامی، روزهای مهم و سرنوشت ساز و در عین حال پر حادثه‌ای بود.
هر لحظه اطلاعات مختلفی به سران انقلاب می رسید و اخبار گوناگون مخابره می‌شد. برخی
از این اخبار، شایعه بود؛ اما برخی حقیقت داشته و حکایت از توطئه‌های پشت پرده داشت.
از همان روز ورود امام به کشور، اتفاقات مختلفی روی داد که شاید در برابر حجم و
ابعاد وقایع دیگر، کم اهمیت جلوه می‌کرد از این رو هم مکتوم ماند. مثلا درست روز
12 بهمن، وقتی امام قصد سخنرانی در بهشت زهرا داشت، به ایشان سوءقصد شد.
آیت‌الله سید حسن طاهری خرم آبادی که خاطرات و روایت‌های دقیقی از
روزهای انقلاب دارد در این باره می‌گوید: «در زمان حضور حضرت امام در مدارس رفاه و
علوى، ترتیبات امنیتى خاص یا ویژه‌اى تدارک دیده نشده بود، ولى این گونه هم نبود
که هر کس دلش خواست بیاید و از پله‌ها بالا برود و بتواند خودش را به امام برساند.
در آن زمان نه نیروهاى سپاهى وجود داشتند و نه نیروهاى امنیتى رسمى، اما کسانى
بودند که خواه ناخواه مسلح بودند و فکر این مواقع حساس را نیز کرده بودند و به
صورت مخفیانه عمل مى‌کردند، نه آشکارا.»
سوءقصد به امام در بهشت زهرا
آیت‌الله طاهری خرم آبادی ادامه می‌دهد: «زمانى که حضرت امام در
دوازدهم بهمن ماه، وارد بهشت زهرا شدند، حادثه‌اى جزئى براى ایشان اتفاق افتاد که
در نهایت نفهمیدیم، کار به کجا کشید. جریان از این قرار بود که وقتى امام وارد
بهشت‌زهرا شدند تا به طرف جایگاه سخن‌رانى بروند، شخصى قصد داشت با چاقو به امام حمله
کند که دستگیر گردید. در این‌که شخصى مى‌خواست به امام حمله کند، شکى نیست، اما من
درباره این‌که این شخص چه کسى بود و ادامه ماجرا چه شد و به کجا کشیده شد، اطلاعى
ندارم؛ زیرا آن قدر مسائل حساس و مهم وجود داشت که این مسائل جزئى را پى‌گیرى نمى‌کردیم.»
توطئه ربایش سران انقلاب
وی با ذکر خاطره ای دیگر از روزهای منتهی به پیروزی انقلاب می‌گوید: «در
همان روزهاى قبل از پیروزى، شایع شده بود که قرار است حرکات تند و تیزى علیه سران
و رهبران انقلاب، خواه در تهران، خواه در قم، انجام بگیرد و قرار است وارد منازل
شوند و آنان را دستگیر کنند یا به قتل برسانند. بعدها در اسنادى که به دست آمده
بود، مشخص شد که ظاهرآ چنین تصمیمى وجود داشته است؛ حتى تصمیم داشتند که همه را با
هواپیما به جزیره‌اى مانند جزیره‌ى ابوموسى ببرند تا آنان هیچ‌گونه دست‌رسى به
تهران و… نداشته باشند. مى‌خواستند کارى کنند که هیچ راه زمینى براى دست‌رسى به
خاک ایران و تهران وجود نداشته باشد و نتوانند به آسانى تصمیم بگیرند.
یادم هست که در همان شب‌هاى قبل از پیروزى انقلاب، شبى خدمت مرحوم
آقاى پسندیده رسیدم. ظاهرآ به ایشان هم اطلاع داده بودند که ممکن است شخصیت‌هاى
انقلابى را دستگیر و تبعید کنند. آقاى پسندیده گفتند که مثل این‌که قصد دارند
شبانه به منازل بریزند و افراد را دستگیر کنند یا به قتل برسانند. این گونه تصمیم‌ها
هم به گونه‌اى نبود که بسیار فورى و با عجله اتخاذ شود، بلکه آنان پیش از آن تصمیم
گرفته بودند و در آن روزها، در پى نحوه اجراى آن بودند.»
اقدامات امنیتی برای حفاظت از امام
آیت‌الله طاهری خرم آبادی ادامه می‌دهد: «بر این اساس، بعضى پیشنهاد
مى‌کردند که جاى امام، شب‌ها عوض شود؛ علتش هم این بود که ممکن است هنگام شب به
منزل امام بریزند و اولین کسى که از بین مى‌رود، امام است که ظاهرآ حضرت امام قبول
نکردند.»
منبع: خاطرات آیت‌الله طاهری خرم آبادی؛ جلد دوم؛ مرکز اسناد انقلاب
اسلامی
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده